Hoe kaler en ontkleder de grachten,
hoe zwarter de takkenvitrages, des te voller
ik denk aan je melkwitte kont.
Gasgeel is het licht achter het glas in de gevels.
Alsof Breitner hier gisteren nog was.
Koud is het vuur van de jaren, de altijd flanerende tenen,
stram van het eeuwige striemen de winterse benen.
Maar het bloed is in de lichtschijn al warm aan het lopen.
Er wacht mij een bed, klaar ligt mijn lief om de hoek.
De daad voegt zich vandaag bij het innige woord,
ik loop het met Breitner te hopen.
Mooi gedicht ,graag gelezen,
Alleen begrijp ik dan weer niets van de reactie van Katja, zo ziet men maar weer hoe verschillend een gedicht gelezen kan worden.
Ja, mooi!
Twee puntjes van kritiek:
Eén keer Breitner vind ik genoeg, ik zou van de laatste regel iets anders maken.
En dat je lief klaar ligt, dat werkt op mij onbedoeld hilarisch. Ze moet uiteraard nog niet klaar (gekomen) zijn en daarbij zeg je ‘klaar liggen’ van een gebruiksvoorwerp, je pijp of je pantoffels.
Waarom niet gewoon ‘daar ligt mijn lief etc.?
..mooie dictie, alle registers open. Dat mag ik graag lezen. Bedankt!