waar ik woon
was het huis van de liefde
toen zij, laten we haar Meisje noemen
er nog was en het gras niet om te maaien
waar ik woon reed zij mijn hart aan puin
sprak van ademnood na de laatste zucht
noemde liefde een kaartenhuis, ze blies
niet eens, maar zuchtte het omver
waar ik woon staat nu nog slechts een huis
Zwaartekracht haalt uiteindelijk alle huizen met zuchtend
verlangen neer, een bries is voldoende.
Diana,
In uw geval kan ik me dat voorstellen!
hoffelijke mannen zijn zeldzaam
jan
Amor fati!
Dames, dames toch!
En ik sta ook nog eens gewoon in het telefoonboek!
Weet jij wat een dreigement is? Dat ik je adres heb. Dát is pas een dreigement.
Ach, het arme schaap gaat dreigen, van auteursrecht geen weet!
Moet ik jouw emails hier even plaatsen, meneer de superschrijver?
Die met de complimenten, werpt toch net even een ander licht op wat je nu schrijft
Als ik iemands achternaam belachelijk gemaakt hebt, zou ik daar graag de link van willen zien. Wat ik daar schrijf is geen sneer maar precies zoals het er voor staat.
En Corrie: zou jij even willen dimmen met je bemoeizucht? Kinderachtige mensen hier met geneuzel over namen. Wat heeft dat met dichten te maken??
Hanny,
Jou ontgaat ook werkelijk niets!
Ik heb haar relaas (of beter gezegd: gejammer, want dat is het, gelezen). Wanneer ik er de oorzaak van ben dat Moniets niet meer publiceert, dan heb ik de wereld toch een, weliswaar kleine, gunst bewezen!
Monique, ook hier wil ik best even citeren wat jij zegt:
-Maar waar ik het meest over struikel is de ongelooflijk flauwe reactie, een sneer naar iemands achternaam die hier niet eens op reageerde.-
Wat deed jij op gedichten.nl? Een sneer naar Holtman door een “verkeerd gelezen” citaat op Krakatau. En iedereen maar ach en wee roepen.
Ik wil je nog niet vergelijken met Stoppelaars want die maakt het nog veel bonter.
http://www.nederlands.nl/nedermap/hartenkreten/hartenkreet/130085.html
En weer ben ik het helemaal met Moniets eens! Ik ben al een dag bezig mijn gedichten hardop te lezen! Vandaag bij mooi weer in mijn weelderige achtertuin!
De buren, de vogels, de kikkers… Niemand was onder de indruk!
Pardon mevrouw Monique Methorst, uw naam is zo mooi, uw woorden helaas niet…..Zij kunnen geen . lezen, zo jammer!
Die meningen deel ik totaal niet, de derde en vierde zin zijn werkelijk tenenkrommend slecht. Diverse woorden herhaaldelijk gebruikt. Ipv jezelf hardop te hemelen, zou je eens je gedichten hardop kunnen lezen, want ze klinken werkelijk voor geen meter.
Maar waar ik het meest over struikel is de ongelooflijk flauwe reactie, een sneer naar iemands achternaam die hier niet eens op reageerde.
.
Ik zet liever een punt achter u!
Ton, nog bedankt en Hanny: beter stoppelgras dan Stoppelaars!
Wel zou ik een punt achter Meisje. zetten, het woord zweeft anders tussen hemel en aarde, en dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Ik vind het een mooi gedicht. Oké, twee keer zuchten is wat veel, maar ik houd verder van de beelden die je oproept en het ritme van de zinnen.
Vriendelijke groet, Ton Kurstjens
Ja, maaien dat gras!
Waar ik woon staat enkel stoppelgras ;-).
Hanny,
Maaien? Het gedicht is genomineerd voor de Grocumse Literatuurprijs en wordt komende zomer gepubliceerd in De Literaire Schoolkrant… Ik ben er derhalve wel klaar mee.
(na twee keer zuchten)… Laatste regel is slecht, vanwege het woordje “slechts”. Weg prijs!
Na deze lovende reacties is ’t tijd voor een beetje kritiek.
Eerste strofe prima maar de tweede wordt er niet mooier op met twee keer zuchten. Nu ben ik iemand die een hekel heeft aan het woord zuchten, dus calculeer dat maar in.
Laatste regel; niet echt spannend. Dat huis, dat geloof ik wel.
Kun je niet iets met dat gras doen?
als ritmisch vanzelfsprekend
De Jan Holtman die ik eens graag las is weer terug bemerk ik.
Het klopt allemaal ,zowel inhoudelijk, en ritmisch, ook het beeldende
aspekt komt tot zijn recht.
Mooi gesproken Jan!
waar ik woon, wekt mijn interesse,
bij het tweede couplet, zou je kunnen overwegen, waar ik woon te laten vervallen, ik woon was al duidelijk, zij reed mijn hart aan stukken…
de slotzin,
er staat nog slechts een huis…
overdaad maakt het minder spannend, voor mij