het begon allemaal onschuldig
met paardrijden, ik hield van de geur
de pijn, haar vet geworden haar
toen wilde ze meer
yoga en haptonomie
de klankschalen vielen stuk
en niet alleen dat
het begon allemaal onschuldig
met paardrijden, ik hield van de geur
de pijn, haar vet geworden haar
toen wilde ze meer
yoga en haptonomie
de klankschalen vielen stuk
en niet alleen dat
Zo had ik het nog niet bekeken!
“haar vet geworden haar”
Kan dus ook simpelweg betekenen dat hij haar accepteerde zoals zij was…;-)
Hier wordt een heel verhaal verteld in een paar zinnen. En de metaforen lopen door elkaar heen. Het roept ook heel veel vragen op.
Ik word meteen in een beeld getrokken. Ik zie een manege, ik ruik het hooi en ik ruik het pubermeisje (vet haar) dat daar moeizaam paard leert rijden. Hij is daar ook met de zoete pijn van verlangen. Hij krijgt iets met haar als vanzelf want het begon onschuldig maar tevens wijst onschuldig naar het feit dat het zo tegenviel achteraf en dat hij niet in de gaten had dat hij in haar netten werd gestrikt. (toen wilde meer) Ze zat niet goed in haar vel en ging hulp zoeken in het alternatieve circuit, waar hij duidelijk niks mee heeft en het werd steeds erger; de klankschalen vielen stuk(ze spraken niet meer) en uiteindelijk gingen ze uit elkaar. Liever was hij in die zoete pijn blijven hangen zonder dat zijn illusie in rook opging.
Maar is het wel een pubermeisje? Onschuld zou hier dan als vierde betekenis jeugd hebben. Vet haar kan ook verwijzen naar een vrouw die zweet van het paardrijden plus subtiel de verwijzing naar een zwetend paard, misschien galoppeert ze wel buiten? Verwijst de pijn wel naar dat moeizame paard leren rijden (wat gewoon in mijn hoofd als lezer opkomt) en naar zijn zoete verlangen of is het lichamelijke pijn? Moeten we de pijn waar hij van hield zien in een seksueel getint kader? Toen hij nog alleen droomde over haar, vol verlangen en over hoe het zou zijn met haar? Verwijst die yoga en haptonomie wel naar het feit dat zij problemen had?
Of liggen ze gewoon te vrijen na het paardrijden als jong stel en kregen verkering waarin hij zelfs de ruzies(pijn) voor lief nam totdat zij haar heil ging zoeken in allerlei zweverige therapieën die hij verafschuwde?
Het doet er allemaal niet toe, het is hoe ik het als lezer ervaar en daarom vind ik het juist zo mooi. En eerlijk is eerlijk ik ben ook een groot liefhebber van dit soort gedichten want ik wil meer weten, ik wil al mijn vragen beantwoord zien en dat doet de dichter niet voor mij, dat moet ik zelf maar invullen. Jan Holtman is hier een kei in!
Oke, oké, dat was geen nuanceerde reactie van mij, leek me leuk om ook een te doen! Toch is dit naar mijn mening geen fijn gedicht. Het begint al met de titel, dat heeft zo’n zeurderig toontje. Dan komen in korte tijd paardrijden, yoga, haptonomie en klankschalen langs, grote stappen, waar is de subtiliteit, waar is het zintuiglijke? Kwestie van smaak wellicht.
Maar wees blij dat de zweethut, het tarotkaartlezen, oerdansen, je bespaard is gebleven.
Gelukkig niet Bennie!
En niet alleen dat..
Bij mij vielen de geurkaarsen om….zo mooi!
Ellen snapt er helemaal niets van.
Ellen: fijne nuance!
Henk: niet meteen gaan brrrriesen, wanneer je iets niet begrijpt!
Corrie: juist!
Wat een prachtig gedicht! De opgang en ondergang in een paar zinnen compleet neergezet zo treffend!
Brrrr, een paard met vet haar.
Altijd wat te zeuren, wat een vreselijk gedicht is dit!
Kreten, clichés, oudewijvengeschrijf!