De laatste keer moet de eerste keer zijn
dat ik je voor ben, want al weet ik
dat je bestaat, je bent als was
je van papier en verlaten te worden
door papier
Voor sommige boeken voel ik veel en als ik aan ze denk
wil ik ze nooit kwijt, en het ene boek
dat verdween en ik laat
op een middag terugvond op het dak
zo doordrongen van vogelpoep en regenzand
dat ik het ondanks mezelf
niet verdragen kon en verbrandde
Dat ik stok, steeds voor het einde, omdat
ik het einde vrees dat ons
finaal zal beëindigen, en ik zie je,
ik ben haast te laat
met zeggen dat ik ga,
als was het papier
op.
wat ben je toch een pedant poëtastertje, Ruudje.
en als ik op dat vlindergedicht niet had gereageerd, dan waren daar ook geen reacties gekomen Erik-Jan
maar dat is een aanname en aanname is de Moeder van alle fouten
maar ook dit is m.i. gewoon weer geleuter hoor; er zit geen woord poëzie tussen; wat een aantal notoire bezoekers aan deze site je verder ook wijs willen maken
als oefening zou je eens een gedicht zonder -ik- zonder -jij- en zonder -en- kunnen schrijven; soms is de eigen ik te hoog gegrepen nog; probeer eens vanaf een afstand tot jezelf te komen; bijvoorbeeld