al mijn dokters hebben honger – delphine lecompte
Ik krab mos van een spookmuur
Maar het verandert niets aan mijn stemming
Dan maar naar de dokter
Zijn spreekkamer hangt vol schilderijen
Van gerehabiliteerde gekken
Ze hangen scheef
Op wiens verzoek?
Dit is het dossier van de vrouw die bang was van manen
Maar haar dood had niets te maken met paarden
Het was een ordinaire taxidermist die haar heeft vermoord
Naakt met een Indonesische dolk en woekerende melanomen
Zij droeg een versleten T-shirt van The Cure en een paarse string
Die vrouw was mijn tante en die dolk had hij gekregen van mij.
Mijn dokter zegt dat ik zijn koffiegruis niet moet lezen
Ik ruk de kop uit zijn handen en schater moeiteloos
Arme kwakdoktoor, aan een anafylactische shock na
Het eten van schildpaddensoep in Manchester ga je dood
De conferentie gaat over de therapeutische werking van katten na een verkrachting
Je deelt de kamer met een Zwitserse actrice die niet op mij lijkt
Ook zij gaat dood, drie jaar later, aan een pot verf op haar hoofd
Welke kleur kan ik jullie niet vertellen, zo begaafd ben ik nu ook weer niet.
Wel spijtig dat je psychiater geen gedichten leest..
Dit gedicht vind ik de beste van de drie.
Veel Liefs,
Omer ‘de oude kruisboogschutter’ Minnebo
PS Kom naar huis, ik ben niet meer kwaad!
Heel slim, Omer, die PS.
En als ze de voordeur instapt – ZENG!- een pijl uit de oude kruisboog.