Hoe ik ironie moet spellen, weet ik nog wel,
maar dubbele ironie, die van de Grapjas, Palsjas en Jeruzalem,
gaat mij iets te ver. Is dat niet illusie van de 1- of zelfs
0-dimensionele graad?

De man met de kleine baard die regelmatig met Odysseus uit
varen gaat, lijkt weinig op te hebben met verre horizonten of
hoge bergtoppen die de hemel raken, zit liever pindarotsjes
weg te kauwen met een goede video.
Ja, sorry hoor, dat kan ik ook, het moest eruit. Een inkoppertje,
zullen we maar zeggen. Volgens mij kun jij veel beter als jij
niet steeds de tieten van de meisjes scheidde, je handen af wist
te houden van krap volwassen anorexia patiënten. Een arts
hebben ze niet nodig en een vader hadden ze als het goed is al.
Ik houd van jouw stijl, maar jouw klasse staat mij niet aan.
Misschien dat vechten niet jouw sterkste kant is, mannen in
zwarte pakken het beter kunnen. Ik denk aan twee langharige,
Maleisische broers van Amsterdamse bodem die het nodig
vonden om, met ruisende broeken en wapperende manen, over
mijn solar plexus (vertaal dat maar) te komen stampen. Toen
was ik dertien; nu roste ik ze zo in elkaar. Hoewel ik moet
toegeven dat zij uitermate lichtvoetig waren, hun vechtkunst
haast een dans was. Daarom bleef ik kijken.