elke dag wrijf ik op mijn handen
werk hard en luister naar de stilte
ik ben je aan het verliezen
of ik ben je al kwijt
ik zie dat je daar gelukkig bent
wat moet ik dan verder nog?
dat wat wij nog hadden
of nodig hebben
het is aan het verdwijnen
niet van binnen
niet van binnen
maar van buiten
we zien elkaar niet meer
praten niet meer
teren op herinneringen
op iets dat was
zweven ondertussen in een eigen leven
geen dag dat ik niet aan je denk
het leven, het leven
de dood, een eigen leven
mijn hart, ik mis je
ik denk niet
dat het ooit nog went
Mooi, die herhalingen, binnen, binnen, het leven, het leven, maar uiteindelijk toch te veel tell en te weinig show, hoewel dat ook geen regel is waar ik van hou. Zweven in je eigen leven – ook mooi. Ja, er zit wel wat in dit gedicht. Nog aan werken?