afrekening – bennie spekken
geef ons heden
onze dagelijkse
onbestaanbaarheden
ons dagelijks
onbestaanbaar
heden
dat ik sta te dromen
aan de lopende band
dat ik rood moet staan
tegenover deze ogen
vol ongeduld
uitgestoken
hand
tastend in de leegte
van mijn zakken
lieve kassière
spaar me
zie dit brood
deze misère
hier is mijn lichaam
Juist! Hier behoort het over te gaan!
dit treft, bennie. ik ben geen neger, maar ik zeg: dope ass poem.
Poëzie waar ik geen nee tegen zeg, integendeel. Een prachtig werk meneer Spekken.
Het gedicht blijkt geweldig op te knappen als je de eerste twee strofen schrapt.
Hoewel ik een groot voorstander van schrappen ben, BLIJKT mij m.b.t. dit gedicht uit niets de noodzaak hiertoe!
Bennie
Prachtig herkenbaar geschreven! Dat moet je aan den lijve hebben ondervonden…maaja…wie niet?
groet
Debby
Ik kan wel janken, zo mooi dit. Niks schrappen, laat ze maar lullen.
het sjokt, dit gedicht, het laat mijn schouders hangen. zeer mooi.
Zou je de eerste twee strofe uit kunnen leggen Benny?
Letterkundig bedoel ik.
Geef ons heden onze dagelijkse onbestaanbaarheden.
Ons dagelijks onbestaanbaar heden?
Ik kan mij daar niets bij voorstellen.
Maar ik heb natuurlijk ook geen letterkunde gestudeerd. Sorry!!
Kun je ons misschien een stukje op weg helpen Benny?
Want het schijnt dat ook Katja er niets van begrepen heeft.