Deze website maakt gebruik van cookies.
Cookies zijn op uw computer opgeslagen codes die deze site gebruikt om enkele instellingen te onthouden. Daarnaast worden statistieken over het gebruik van de site bijgehouden via
Wordpress en
Google. Deze gegevens worden niet met derden gedeeld. Eventuele Google-advertenties op deze site kennen een
eigen beleid.
Winnen is voor losers.
Uw opmerking dat het grappige van een aforisme is dat je die op verschillende manieren kunt lezen: dat heeft het dan gemeen met gedichten en gedichtachtige schrijfsels.
Henk: helemaal gelijk!
Het liefst wil ik altijd verliezen.
Jaar na jaar. Bijvoorbeeld bij
het fietsen. Ik rij naast elkaar.
Links mijn schaduw, rechts mijn
zelf. De traagste van de twee,
de slechtste helft. Of als
het voetbal was; ik zat voor
straf mee op de bank. Een soort
van stenen coach. Mijn benen
wit en ik te moedeloos om te
scoren. Als ik werd opgesteld
ging alles verloren. Ik zou
zo graag eens niemand zijn.
Een restje wit,
een scheutje pijn.
Prachtig, Martin. Herkenbaar ook.
Verliezen is een keuze. Mooi gedicht Martin M. Zonder die twee laatste regels had het waarschijnlijk, maar wie ben ik, misschien ook wel gekund. Dan was het ook af geweest.
Het mooie is dat het aforisme me hier inspireert. Zelf hou ik niet van aforismes. Maar ik moet bekennen dat het een kunst apart is. Kernachtig. Zonder opsmuk. Woordspelen op zijn scherpst. Wat dat betreft petje af voor Jacob en Peter. Ik ben meer van de overdaad. Van mij mag het meer zijn, dus met de laatste 2 regels.