afleggen – marjon zomer

ik poetste je gebit
spoelde onder de kraan
je laatste speeksel weg

hij paste niet meer goed

ik wrikte een beetje
jij hield je kaken stijf
zo kende ik je weer

  1. Door Kees de Jager
    22 maart 2013, 10:22

    Wat een heerlijke ontdekking zijn je gedichten, Marjon! Herkenbare weemoed, vertedering en een vleugje ironie.

    Beantwoorden
  2. Door Jacob van Schaijk
    22 maart 2013, 22:56

    Ik weet niet goed of ik dat afsluitende zinnetje cynisch, ironisch of relativerend moet noemen, maar het is hoe dan ook geweldig!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

  • Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
  • Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
  • Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
  • Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...

Vrienden van Krakatau

Cookies?
Cookies = OK
Deze website maakt gebruik van cookies.
Cookies zijn op uw computer opgeslagen codes die deze site gebruikt om enkele instellingen te onthouden. Daarnaast worden statistieken over het gebruik van de site bijgehouden via Wordpress en Google. Deze gegevens worden niet met derden gedeeld. Eventuele Google-advertenties op deze site kennen een eigen beleid.