activisme in woonkamer – hans van willigenburg

Kom, laat ik eens een tv-programma negeren.

Een bijzonder populair tv-programma
dat na jaren zeker is
bij elke aflevering
vele tongen los te maken.

Ja, dat tv-programma ga ik negeren.
De uitzending zal mij niet bereiken.
Haha! Ik heb er zin in!

Het idee dat ik het zal gaan negeren
werpt vrijwel meteen vruchten af.

De auto die onder mijn raam voorbij rijdt,
maakt alleen al door mijn sterke voornemen
te morrelen aan de hiërarchie der dingen
meer aanspraak op mijn oprechte aandacht.

Ik kijk de auto dan ook met bovengemiddelde interesse na
en mijn waardering voor het leven, voor de avond
bevindt zich al onmiskenbaar in een stijgende lijn.

Ja, het negeren van populaire tv-programma?s
kan ik iedereen, reeds na deze eerste auto, aanraden.

De lichtjes heen en weer bewegende zitting
van de plastic speelgoedschommel bij de onderburen
metamorfoseert eveneens tot een object om mijn blik
met een ongebruikelijke dosis kalmte op te laten rusten.

Niet lang daarna richten mijn ogen zich op het puntgave,
witte hek dat er strak omheen staat en denk ik met sympathie
aan de toewijding waarmee schilders of de bewoners zelf
zo?n alledaagse klus hebben geklaard.

En weer later staar ik naar een lichtbruine straatklinker
en vraag me af hoe het ding vanuit de fabriek
hier naartoe is getransporteerd: trein? schip? truck?

Het begin van het populaire tv-programma sluipt naderbij.
Ik kijk op mijn horloge: het duurt nog twaalf minuten.
Staand bij het raam vouw ik mijn handen achter mijn rug ineen,
nog steeds vastberaden het populaire tv-programma te negeren,
maar in het groeiende besef dat het kwaliteiten heeft
waarvan het afwachten is of ik ertegen bestand ben.
Ja, het zal nog een heftige strijd worden over twaalf minuten:
niet de afstandsbediening pakken, niet die ene knop beroeren,
niet verlangen naar het grappige en originele dat zal worden gezegd.

De dan weer prikkelende dan weer somber stemmende onmogelijkheid
iemand te laten voelen de immense relevantie dat ik nu niet opgeef,
zwaar blijf investeren in die dakpan, wolk, roestige wieldop.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK