aan een vriendelijk vuur – benne van der velde

Nu het hart uiteindelijk
niet anders kan dan volgen,
heb ik je in tijden niet gezien.

Ik wilde niet verder kijken
dan mijn neus langer werd
bij elk losgeknoopt einde.

In oude dromen trok je
aan touwtjes om mijn knoestje
me langs je vrijers’ lijken.

Durf ik jou onder ogen komen,
na je zoveelste misschien
moest ik liever kwijt dan rijk.

Nu hartstochtelijk verwijten
tot tochten is verworden,
zou ik me warmen komen mogen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK