Het gebeurde in mei
De struiken bloeiden, het buiten lonkte
Grootse plannen in een voorlijke lente

Maar je ogen riepen angstig
Radeloos, de richting zoek
Je had het einde al gezien

Die nacht kwam de stilte
Dat onmetelijke niets, enkel de leegte
Het lijf verkrampt, de ziel verdampt

Sinds die tijd, sinds die nacht
kijk ik om me heen
Een glimp, een geluid, een gevoel

Maar ook al ben je nergens
Niet op aarde, niet in die hemel
Dan toch zeker in mijn hoofd

Blijf daar lief, zolang ik leef
Want in mijn hoofd ben je veilig
Geborgen, dicht bij mij

Word je bang, dan zal ik je sussen
Ik zal je wiegen, troosten, strelen
Precies, zoals jij dat deed