Resultaten voor de tag om

daarboven gaat het alleen om de feiten – pallas van huizen

Het was gedaan en de kaas stond op tafel. Eens was alles eenvoudig. Zoiets als een grote tuin met allerlei soorten dieren. Schilfertje voor schilfertje brokkelt de beschaving af. Telkens als je dacht: ja het is er, het komt goed. – Stonden er weer tanden op de wacht. Op de ... »»»

poëzieknuffel voel me leef om voel om leef mv acg vianen

zelfs de eufraat en palmwijn stromen er geen dag minder om – elsje de wit

Ik toonde hooguit `n luttel moment van aardse zwakte, drie Goden bedolven het eenvoudigweg onder de Mesopotamische Laagvlakte

schoon schip – mark kalsbeek

Het kolkt in mij, verwoestende liefde klotst en maakt mijn lijf zeeziek. Misselijk hang ik over de reling kijkend naar een klein meisje dat verdwaalde in haar dromen, zich verslikte in een te grote vis – waarom vertelde niemand haar dat er nog graten in zaten – en schepen achter ... »»»

lach om de dood – enrico

voor haar op tafel stond het kistje besmukt met een roos het rook nog steeds naar zoete herinnering lang geleden had ze het gekregen van een te vroeg gegane vriendin “in nood: open het!” levenslang achter haar was ze in nood en opende het kistje een glimlach tekende haar gelaat ... »»»

ik heb laarzen om aan te trekken en wraak te nemen – delphine lecompte

De orgeldraaier heeft helaas geen aapje Geen aapje in een groene salopet Met een gaatje voor zijn staartje Dus kan het aapje geen dobbelstenen werpen Naar imkers met een bontmuts Noch naar de ontblote schouders Van over het paard getilde molenaarsdochters. Meestal zijn het molenaarszonen die Kop van Jut zijn ... »»»

een dag om nooit te vergeten – hanny van alphen

Zo’n dag rond draaiende dromen. Een molen met muziek. Jij en ik, als kinderen van was die nog niet dachten aan tegenslag en het omen dat in onze genen lag.

rimpels wegblazen – elize augustinus

en dan ineens zo’n zonnige herfstdag om te prijzen alsof deze ene dag het leven levenswaard.

verfgedicht 15/03/2011 acg vianen

constantijn – richard kamsteeg

Vijftien minuten wandelen van Amsterdam Centraal naar Rusland is een tijdreis. De stad neemt mij in zich op, zonovergoten en zomers warm, jassen hangen over schouders en stoelen, de straten zijn te smal, terrassen puilen uit van ongeloof – het is oktober. Wachtend voor je voordeur, de telefoon al in ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...