Resultaten voor de tag hen

amorfis – iniduo

langs de grenzen van zichtbaar licht onttrek ik mij even aan eeuwigheid tussentijds sta ik kort in het zicht als speelbal van eigenwijze tijd hooguit hoogte, waarmerk van reliëf of diepte in groeven van voordood gezichten, van mensen die ik nog tref een rimpel in de vijver van stille nood ... »»»

panelen – iniduo

is het nu zover? hoe vaak schuiven vogels voorbij langs luchten uit de hand als voorbode van kantelend tij dorsten in zee of verdrinken aan land nu de bomen ontharen wil ik hen met liefde omhangen zeg me niet wat ik al weet; wie de onrust niet kan bedaren blijft ... »»»

er staat een naakte kaarsenmaker op de snookertafel – delphine lecompte

Wat doet die blote kaarsenmaker op de snookertafel? Niemand weet het, zelfs de jongste zoon van de taxidermist Kan slechts gissen naar de beweegreden van zijn oom Het lijkt van ver op plat exhibitionisme Maar dan ken je de kaarsenmaker niet. Ik ken de kaarsenmaker een klein beetje Drie jaar ... »»»

doe maar rode wijn – bert de kerpel

In de coulissen van het kousenparadijs resten enkel doorgewinterde stopsters die gaten en ladders van garen voorzien, zodat men via die laatste de upper class op een voetstuk kan bedienen met pladijs. Onder hen hebben de meesten in jaren geen tijdloze films meer gezien, laat staan een band gehad met ... »»»

over de grens – jan theuninck

aanlokkelijk is het grensgebied er blijven hangen in de grijze zone het spel gadeslaan van heen en weer zien hoe ijdelheid en macht hen opjaagt tot ver over de grens…

kentering – joost de jonge

Aan de woerd Binnen een stelsel van versterkte wallen Ligt een stuk hout aangemeerd In de grond verzonken Tot de natuur nimmer weergekeerd Boven een droge slotgracht Waarin het onkruid groen golvend omhoog grijpt Twee oudgedienden stappen van plank tot plank Zij lopen door de verbrokkelde muur Toegang tot een ... »»»

perceptie – dani nacca

Ik ben mijn tong verloren, na hem te hebben besproeit met hemelsstoffen vage herinneringen aan een wereld zonder hen, zonder aarde Het bos klampt zich aan mij vast Geuren lokken kleuren, houden. Reigers loeien stoutmoedig in de hoop door te dringen, mijn hersenpan, ze wikken hem open met grote snavels, ... »»»

zachte heelmeesters – maaike klaster

Misschien lopen er mensen rond op aarde die precies weten wat ze kwaad doen en daar dan stiekem, als ze denken dat niemand kijkt, stilletjes om moeten lachen, niet kunnen stoppen met grinniken wanneer je dan eindelijk tegenover hen aan tafel zit, die net doen alsof ze een beetje dom, ... »»»

verhalen van derde etage – maaike klaster

1. De geur van pizza in de vooravond, God die naar me lacht. Hoe kan ik al die mensen bedanken die mijn hart in dat van hen bewaarden toen het de stank van Satan was die door de deur van mijn oven kroop? Ik houd ze in mijn eigen hart ... »»»

* – maaike klaster

De Bijlmermeer in zwart-wit. Het startsein van een man met idealen. Mijn vader met lang haar en onze eerste zwarte hond aan het voetballen met mannen die ik later mijn ooms zou noemen. Mijn moeder met een zakdoek om haar hoofd. Met z’n allen in beweging op een 8mm film. ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...