hoopvol als een kind dat het zonlicht niet kan verdragen – delphine lecompte

Het is dinsdag en de stronk is te mager om mij aan zijn oog te onttrekken
‘Daar ben je!’ buldert de oude kruisboogschutter ritsig
Ik zijg neer, een peer valt in mijn schoot
Geen peer van de tamme berk
Een gebeten peer van een spijbelend kind
Waar is de tijd?
De tijd van spijbelen en lijm snuiven
Godzijdank voorbij
Maar oude paarden gaan nog steeds naar de lijmfabriek.

De oude kruisboogschutter klaagt over zijn zoon die
Op daken klimt om mensen Bulgaarse talkshows en
In het Duits gedubde MacGyver episodes te verschaffen
Nooit komt hij eens op bezoek met kaviaar en trappistenbier
Liever gaat hij naar zijn schoonouders met lege handen
Om geld af te troggelen voor de nieuwe keuken en de reis naar Kenia
Waar hij neushoornpoeder wil kopen om zijn huwelijk nieuw leven in te blazen.

Dan stopt het klagen en
Zakt zijn broek
Zijn scrotum is lichter dan de peer
De peer is gladder dan zijn ballen
Ik zet mijn tanden in de muis van mijn hand.

Het is dinsdag en de tandafdrukken voeren mij terug
Naar De panne waar ik melktanden en een boxer had
Waar is de tijd?
De tijd van marsepeinen heiligen stelen en paardenmolens in brand steken
Helaas voorbij
Maar molens draaien verder en
Mijn grootmoeder snuift nog altijd lijm.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK