dwaas – jacob van schaijk

een zilvermeeuw kroont
de berg tot keizerrijk
waarvan de heerser neerziet
op het dal, de leegte,
een wereld zonder mensen
 
een kakkerlak kraakt
onder zijn voeten,
geluid dat almacht claimt,
beschikking over leven
en dood van een creatuur
 
hij waant zich,
een seconde slechts.
meer dan mens een halve god,
tot schrik hem overmant
om eigen euveldaad

is dit gebeuren opzet
of is het ongeval,
nodeloos door onoplettendheid,
maar vergeeflijk
gezien de nietigheid?

hij verdrinkt bijna
in zijn gedroomde roes,
tot wie de berg kroonde
hem wakker krijst:
dwaas, dwaas, onnozele dwaas

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK