* – benne

Nu de rook om mijn hoofd is verdwenen,
kan ik wel een peuk gebruiken.

Nu ik nuchter al die komma’s neuk,
voel ik me van mijn rust beroofd.

Niet dat ik niet verdiend geniet,
maar ik let je om te komen ruiken;

ik voel me ieders lettersletje,
van fijne lul tot slechte vriend.

Wie ziet die rust nog in mijn zinnen
nu ik begin en stop en weer begin,

ik steek geen joint of peuk meer op,
beminnen rijmt maar net met lust.

Waar ik tussen de regels schreef,
tussen de schrijfsels regel ik

nu op dreef een nieuwe kegel
om mijn vlammen mee te blussen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK