Resultaten voor de tag frouke arns

tussenstand – frouke arns

dit is geen gedicht, maar een woordgebied zoek hier niets van waarde of wat je niet wist of het zouden deze vijf dingen moeten zijn: ik ben nooit soldaat geweest ook niet in een vorig leven mijn diepste wens heb ik gedacht op een kvittelchen, stopte het in de klaagmuur; ... »»»

gisting – frouke arns

in de koelte van de kelder verkleurden je ogen naar een helser blauw stroeve tannines slopen in je stem waarmee je ze aanwees, de lang gerijpte op eiken, de jonge, de zoete en zij bleef maar vragen over soorten, oogst en streek met haar hand het stof van de hals ... »»»

stick ‘em up – frouke arns

ze zit achter de counter en hoe vingervlug haar handen over zijn bil- jetten razen, oh! zo opgeteld te worden een schattig kruimeltje vlak bij haar lippen en onder in haar tas gaat een mobieltje af: de haan. hij kukelt twee keer voordat ze hem wegdrukt slechts één keer kijkt ... »»»

getekend – frouke arns

kijk, zegt ze, hier staat het bankje met daarboven veel blauw, dat is hemel, het gele met stokjes is zon en dit, vraagt zij, is dit het huis waar we wonen, met ramen als hoge ogen en bloemen die lachen en wat doet die vogel daar op jouw mond kijk, ... »»»

fruits de mer – frouke arns

Van de zee het eerste woord, bloedrood uit haar mond. Het is gezegd, geen weg voert terug. Zijn oog ontwijkt wat golvend over tafel spoelt, hij vouwt zijn handen, het servet. De rekening. Gebed zonder einde. Het gutst en deint, dan kabbelt het. Een krab scharrelt door hun zwijgen. Hoe ... »»»

cumulus – frouke arns

dit moet ik onthouden dacht ik en vergat totdat een windvlaag het wolkendek van mijn herinnering opentrok en wij weer languit lagen in die weide, spraken over troost van het vergeten walvissen met oude wonden dobberend in een oceaan van tijd nu ik je opberg in dit gedicht zie ik ... »»»

sporen – frouke arns

meneer, uw wimpers zijn zo lang en zacht en blond, mag ik ze even u geurt zo treurig naar kaneel, en ook een vleugje mint, meneer als u de krant dichtvouwt. uw mond meneer, wanneer u spreekt, vertelt zoveel, maar nu u zwijgt, zwelg ik slechts in uw geur meneer ... »»»

waar nachttreinen toe leiden – frouke arns

korte slaapjes waarin de honingman haar aandoet knipperloos gestaar naar het voorbij- razende land der blinden en een besluit uit haar tas het nagelschaartje uit haar hart een gat ter grootte van de kadansende gedachte waar nachttreinen toe leiden? naar een tochtige hartstreek en met een beetje mazzel naar een ... »»»

een lied van de zee – frouke arns

ik weet nog hoe ik jou beging van welke plekken ik je haalde en hoe breed de ademtocht daar was hoe je koppig in en uit mij groeide tot barstens toe die bleke nacht waarop de man, weggeroepen van het feest, dichtstak wat brak alsof een melodie op strakgespannen snaren ... »»»

kleine belofte aan een stad nooit bezocht – frouke arns

jij zult mijn laatste minnaar zijn, zegt ze lacht een uitroepteken in het blauw boven daken van een stad nooit bezocht ik hoef je klaterfonteinen vol onvervulde glinstermunten niet, het schuimend gister, zegt ze, je protspaleizen van dode koninginnen en hun troubadour, wijs mij zegt ze, de cloaca van je ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...